Ik schrijf dit op 25-06-2024 om 12:20, In mijn slaapkamer,

Zo begon ik altijd met het schrijven van mijn Sailmails, de wekelijkse updates die je stuurde naar het thuis front, maar sinds ik terug ben hoef ik dit niet meer te doen. Toch iets wat ik mis, want het is wel leuk om zo'n week verslag te schrijven en te ontvangen.

Maar goed, nu ik dus al ruim twee maanden terug ben schrijf ik toch nog eens een blogje.

Laten we gewoon beginnen waar het eindigde.

13-04-2024,

Dit is dan de dag, dat ik na mijn reis van zes maanden weer mijn vrienden, familie en kennissen weer zie in het echt, de dag dat ik weer in mijn eigen huis ben, dat ik in mijn eigen bed kan slapen, maar het is ook de dag waar er dubbele gevoelens zijn. Enerzijds dat je weer thuis bent, maar anderzijds dat je dit avontuur afsluit en het schip De Thalassa dat je toch als je thuis bent gaan zien achter moet laten.

Maar even terug naar 08-04-2024,

Vandaag kwamen we aan in Den Helder. Na dat we vertrokken van Cherbourg en het Engels kanaal door zijn geracet kwamen we na onze laatste scheepsovername toch echt aan in Nederland. We kwamen terug op waar het allemaal een halfjaar geleden begon.

Toen we binnen voeren kwam het besef wel even van wat we wel niet hebben mee gemaakt het afgelopen halve jaar. Nu kwam het ook echt binnen bij vele, dat het echt nu langzamerhand tot het einde kwam. Maar we hadden nog een paar dagen om er het beste van te maken.

09-04 tot 12-04,

Deze dagen stonden in het teken van afronden, schoonmaken en de laatste tijd met elkaar te zijn.

Sommige deden nog de laatste dingen afmaken voor school, zoals toetsen, opdrachten en andere dingen. Maar vele deden andere dingen, want er was nog genoeg te doen voordat we van boord gaan. Zoals het gehele schip moest schoongemaakt worden, zoals we het hebben aangetroffen. En dan merkt je hoe erge troep pubers kunnen maken. Er moesten bepaalde zeilen naar de zeilmaker gebracht worden, dus die moesten allemaal eraf gehaald worden, maar ook het dek moest er spik en span eruit zien. Maar dan heb ik het nog niet over onze eigenspullen en hutten, die moeten ook allemaal schoon worden en alles ingepakt worden. Sommige deden dit zo snel mogelijk, maar andere stelde het het liefst zo ver mogelijk uit. Maar naast al dit schoonmaken, opruimen en inpakken was er ook tijd voor ontspanning, vrijetijd en gezelligheid.

Ik kan me het nog heel goed herinneren dat ik samen met Sam de kapitein en een mede-SaS’er voor het eerst weer naar een Nederlandse supermarkt ging. Het was weer zo gek om alles te zien. Je kon niet zomaar van alles zeggen, want ze spreken de zelfde taal of je ziet weer producten in de winkel die je alleen in Nederland ziet. Het was ook gewoon gek, je was voor het eerst met alleen maar één andere mede-SaS’er. We hebben toen nog even met z’n drieën een heerlijke frikandel broodje gechapt, ssttt…

12-04 en 13-04,

De laatste dag van SaS23/24.

Deze dag voelde super lang, maar het voelde ook alsof het in minder dan een uur is gebeurt.

Deze dag heb ik al mijn spullen toch maar eens ingepakt, ik was een van die uitstellers.

We hebben ook nog even ons dansje en liedje die we hadden voorbereid voor de laatste keren geoefend en toen was het zover, we gingen voor de laatste keer de haven uit varen, op naar het wad. Hier hebben we de avond tot diep in de nacht en zelfs tot vroeg in de ochtend feestelijk gevierd. Vele gingen pas slapen na een lange lange lange nacht genieten van iets waar toch een eind aan gaat komen. Gelukkig was het ontbijt pas om 09:00 dus hadden we nog even tijd om toch nog wat slaap te winnen.

Het laatste ontbijt was heel erg raar, er hing een sfeer die we in tijden niet hebben gevoeld, er stond ons iets te wachten. De laatste dingen werden schoongemaakt, opgeruimd, ingepakt en de laatste puntjes op de “i” werden er gezet en daar was het dan. Het anker werd opgehaald voor het laatst en we gingen. Ik stond met paar andere op de stuurhut.

Naarmate we dichterbij kwamen zagen we onze ouders, vrienden en familie ons opwachten. Het was een heel bijzonder moment die ik nooit ga vergeten. Mijn ouders hadden een heel spandoek gemaakt met de tekst “welkom thuis Jing”, dit was me toch een gezicht. Tijdens het aanleggen hoorde je van alle kanten ouders, vrienden en familie die namen aan het schreeuwen waren.

Toen was het tijd om de gangway uit te leggen en zijn we toch met een dubbelgevoel de kant opgestapt. Na zes maanden, van avontuur, nieuwe aanvaringen, hoogte en diepte punten werden we weer omarmd door onze ouders, vrienden en familie.

Toch een gek gevoel, ik weet niet hoe vaak ik dit al heb gezegd of nog ga zeggen, maar excuses daarvoor :).

Dit was ook de gelegenheid om elkaars ouders te zien, want we hebben ook vaker sailmails voor elkaars gezinnen geschreven, maar naar wie was dat nou precies?

Dat was ook wel heel erg leuk om te doen.

Toen het officiële gedeelte, wij deden ons dansje met lied, onze speech en toen was het aan Sam, Sander, onze ouders en Monique om iets te zeggen. Het waren hele mooie woorden van iedereen. Toen was het echt tijd, het afscheid al het officiële was voorbij en daar ging ik dan. Voor het laatst het gehele schip door om mijn spullen uit mijn hut te halen en dan die in de auto doen.

Toch nog snel de laatste knuffels en toen gingen we dan echt, op weg terug naar huis.

Eerst nog even langs de Macdonalds, want hier ben ik de afgelopen zes maanden niet naartoe geweest, dat had ik afgesproken en daar heb ik me netjes aan gehouden.

Terug thuis…

Dit was gek om hier weer te zijn, ik heb heerlijk weer in een stilstaande douche gedoucht, maar lang had ik niet voor me zelf. In de avond kwamen wat vrienden langs, dit vond ik zelf heel erg fijn om hun weer te zien. Ik ben heel erg dankbaar dat het tussen mij en mijn vrienden net zo is als voordat ik weg ging, daar was ik stiekem toch best bang voor, dat het erg anders zou gaan worden. Maar het was heel erg gezellig met hun even langs bij mij.

Hoe is het nou om weer terug te zijn?

Op school gebied is het toch wel heel anders dan hoe ik het had verwacht. De leerlingen op Havo 4 zijn toch heel erg anders dan een groep studerende SaS’ers. De houding en verantwoordelijkheid van een Havo 4 klas is heel erg anders. En ik kan me er heel erg aan irriteren, maar ik weet heel goed dat ik hier niet heel veel aan kan. Dus ik doe gewoon wat er van mij verwacht word en de rest laat ik lekker gaan. Naar de docenten luisteren valt ook wel een beetje tegen. Ik heb de zelfstudie op het schip als erg prettig ervaren en om dat weer terg te moeten naar klassikale lessen volgen is toch weer een domper.

Ook heb ik vele praktische dingen moeten inhalen, en dit allemaal naast het normale programma. Dus het was even bij poten. Gelukkig is de proefwerkweek bijna voorbij en kan ik gaan genieten van de zomervakantie met een klein beetje inhaal werk voor school.

Ik ga gewoon over naar Havo 5, dus het belangrijkste is gelukt, wel met een iets mindere cijferlijst dan vorige jaren, maar wel met een ervaring voor het leven.

Buiten school trek ik veel op met vrienden en werk ik. En met de zomer opkomst ben ik ook weer lekker veel op het water te vinden, maar het is toch iets anders zeilend in een lelievlet, 16-kwadraat of ander zeilbootje vergeleken met De Thalassa. 

Op 01-06 was dan onze terugkom dag voor SaS-lichting 2324,

Dit was een bijzondere dag om elkaar weer eens te zien en de ouders waren er ook bij.

We hebben met onze mentor en andere mede-SaS’ers gehad over het thuis komen, hoe school gaat en hoe we eigenlijk alles weer oppakken. Dit was een fijn gesprek en hier kwam je er toch weer achter dat je niet de enige bent met deze problemen/gevoelens. Ook hebben we onze SaS-Story en een boek vol met onze blogjes gekregen. In de avond zijn we met een groot deel van de groep gaan uiteten, dit was heel erg gezellig!

Het is een ervaring voor het leven die ik niet had willen missen.

Er waren zo z’n up en downs, die overwonnen moesten worden.

Ik heb hier vrienden voor het leven gemaakt en dingen ervaringen opgedaan die ik mee neem voor het leven.

Ik wil iedereen bedanken die mij heeft geholpen om mijn droom uit te laten komen!

Zonder jullie was mij dit niet gelukt en daar ben ik heel dankbaar voor.

Joehoe Jing