We blijven toch nog even op de website schrijven. Deze behouden we toch nog maar even. Het is te jammer om deze site nu niet te behouden tot het eind van het avontuur.

Sinds de laatste blog en het vieren van Nieuwjaar in Dominica ging de reis naar Curaçao.

Daar weer Nederlands kunnen praten, kunnen winkelen bij de Albert Heijn, en ze hadden goede wifi verbindingen. Daardoor heb ik ook een aantal foto's mogen ontvangen. Zie onder de tekst voor de mooiste. Na nog een tussenstop om te tanken in Aruba, zijn ze nu aangekomen in Panama.

Nu dus halverwege het avontuur.

Wie kan er nu beter vertellen hoe het eerste deel van de reis is geweest als Jing zelf. Daarom deze keer een stukje uit de mail die we van hem kregen.

Halverwege…. 13-01-2024,

Dit is niet zomaar een dag, maar de dag dat we precies op de helft zitten van mijn 6 maanden lange avontuur. Ik heb 91 dagen achter de rug. Waarvan vele super gaaf waren, ik heb de Boiling Lakes gezien, Valley Of Desolation doorkruist, “gelogeerd” bij de Rastafari, een vulkaan beklommen, gesnorkeld met adembenemende riffen en zelfs gezwommen met dolfijnen en walvissen in de oceaan met 3,5 km niks onder je voeten, de mooiste watervallen gezien, op de gekste plekken gezwommen, de jungle doorstaan en nog veel meer gave dingen! Ik heb ook veel geleerd, niet alleen over mezelf en over de andere aan boord maar ook over de landen wat we aan deden, over het ontstaan van de Canarische eilanden door vulkanisme, over de Rasta Way of Life, over het Slavernijverleden en de koloniale overheersing van Nederland, veel geleerd over de culture van de andere landen (die zijn namelijk heel anders dan de westerse culturen) en ik heb natuurlijk ook veel geleerd over het zeilen, navigeren, schoonhouden van het schip, onderhoud, koken en eigenlijk alle taken die er gedaan moeten worden op het schip, daarnaast heb ik ook veel geleerd door de SaS-PO’s. Maar er ware ook zo z’n mindere momenten, de eerste avond janken op het achterdek, dagen kotsend (“ik ga even een barfje leggen”) over de reling, alle salonnetjes en alle nieuwe variante die daar op zijn gekomen, SaS’ers waar je van afscheid moet nemen (te vroeg helaas…). Maar als ik nu terug kijk naar de gave en leerzame dingen en kijk naar de mindere momenten, had ik dit alsnog niet voor een goud willen missen. “Zonder diepe dalen zijn er ook geen hoge pieken”, cliché dat het is, maar toch met een kern van waarheid. Ik kijk met een open en positieve blik naar de komende 3 maanden, maar ik kijk ook heel erg uit naar het wakker worden in mijn eigen bed op 14 april :).

Holy shit, ik schrijf al 91 dagen lang iedere dag in mijn vet coole dagboek. Sommige dagen zijn iets meer dan de ander, maar ik heb iedere dag in de avond meestal even mijn aandacht besteed aan het nadenken over hoe mijn dag was. Het is echt heel leuk om iedere dag even op te schrijven hoe mijn dag was. Dit doe ik vaak in het gezelschap van Laura. De eerste maanden deden we het met een lekkere lolly als versnapering, maar nu zijn die op…:(, nu doen we het in de avond onder de sterrenhemel, je kan niet alles hebben, hè ;)

Ik schrijf dit op 13-01-2024 om 09:14, San Blas.

Holy Shit, het is hier echt heel mooi, we zitten tussen allemaal kleine eilandjes in. Gisteravond zwommen er allemaal dolfijnen om het schip heen, dat was very pretty. Morgen beginnen we dan echt met onze survival op de San Blas, hier heb ik al héél lang naar uitgekeken, maar echt. Nu eindelijk gaat het dan echt gebeuren! 2 nachten, 3 dagen op een onbewoond eiland. Een eigen slaapplek maken, zelf eten maken en het natuurlijk gewoon naar je zin hebben. De informatie over de survival krijgen we vanavond te horen, ik kijk er naar uit!

Update 14-01, om 14:01,

We zijn aangekomen bij de eilanden van Panama, waar wij onze survival gaan houden, daar gaan we morgen aan beginnen (15-01). Deze eilandjes zijn zo mooi. Vandaag hadden we schooldag tot 11:00 (we hadden het gister eens goed verpest, we dachten eigenlijk dat we de hele dag aan school zouden moeten). Maar gelukkig mochten we na 11:00 zwemmen. We mochten zelfs van het boven-achterdek naar beneden springen, er hing een tros om aan te hangen. We gingen met 5knopen, dat was toch iets te hard merkte we toen ik met 5 andere eraan gingen hangen. Dus toen zijn we langzamer gaan varen 3 knopen. Het was wel heel leuk vandaag, morgen op naar onze survival eiland. Hij is echt heel ziek.

En en en, we hebben het bootje opgebouwd, Laura, Mees en ik mogen waarschijnlijk morgen ochtend naar het eiland gaan zeilen, vet gaaf!

Maar ik ga nu even snel de wc’s snel schoonmaken en slapen, Trusten

Dit was mijn mooie Sailmail voor deze week!

Het aftellen kan beginnen, TOT OVER 91 DAGEN!

JoeJoe!     Jing van de Rotten